Çok uzun, çook çok uzun bir aradan sonra tekrardan merhaba!

      Bu çook çok uzun arada bir çok şey yaptım ama benim için en önemlisi bir analog fotoğraf makinası almam oldu. Canon AE1 aldım. Bir çok fotoğrafçı fotoğrafa bu makinayla başlamış. Tabi benim fotoğrafçı olmak gibi bir derdim yok ama araştırdığım kadarıyla herkes Canon AE1'i çok beğeniyor. Çok ayrı bir keyif gerçekten. Hele deklanşöre basmamla çıkan ses beni kendine aşık etti diyebilirim. Sırf o ses için üç dört pozu öylesine harcadım. Taşıması çok zor, makina gerçekten ağır ama bir yere gittiğimde profesyonelden çok analoğu götürüyorum. En zoru da pozu bitirip fotoğrafçıdan fotoğrafları almayı beklemek. Ki bu en az 3-4 haftayı buluyor. 36 pozu bitirmek hiç kolay değil. Telefonla 1 saatte 30-40 fotoğraf çekebilirim ama analogla sanki bir kareyi sadece bir kere çekme hakkım varmış gibi geliyor ahaha. Bir de çektiğin fotoğrafları anında görememe sorunu var.. Ve en büyük problem ışık. Özellikle gün ışığı varsa fotoğraflar mükemmel çıkıyor. Ama gölgede çok fena. Bulunduğunuz yere göre makinanın ayarlarını değiştirmek gerekiyor. Şimdi Ara Güler'in neden bu kadar büyük bir sanatçı ve fotoğrafçı olduğunu daha iyi anlıyorum.. Ama bütün bunlara rağmen analogu en güzel profesyonel makinalara tercih ederim. O kadar bekledikten sonra buram buram nostalji kokan fotoğraflara bakmak çok güzel..

      Çok uzatmadan fotoğraflara geçiyorumm..

            

Benim en beğendiğim fotoğraf bu oldu. Bloga yüklerken görüntü kalitesi biraz düştü ama gerçekte böyle değil. Renkler çok hoş değil mi? 2013'te değiliz sanki..

Mesela bu fotoğrafı camiinin içinde çektim. Gün ışığı olmadığı için böyle bi acayip çıktı. Bu fotoğrafların hepsi toplam 3 filmden çıktı. Bir filmde 36 poz var. 3 filmde 108 poz yani 108 fotoğraf karesi.. Ama anca bu kadarı işe yarar halde. Yani analog çokta kolay değilmiş:) Bu fotoğrafları alana kadar 1 film daha bitirdim. Onları daha bilinçli çektim, bakalım onlar nasıl olacak.. Merakla bekliyoruumm!